Najwyższą ilość imigrantów i emigrantów w Europie posiadają Niemcy, prawdopodobnie z powodu najwyższej liczby mieszańców w Unii Europejskiej. Najwyższą liczbą imigrantów na 1000 mieszkańców może się pochwalić Malta, z powodu położenia tego kraju na trasie migracji przez Morze Śródziemne, a także Luksemburg, z powodu dużej ilości miejsc pracy w stosunku do niewielkiej liczby mieszkańców oraz wysokich wynagrodzeń. Najwyższa liczba emigrantów na 1000 mieszkańców to kolejno: Luksemburg, Litwa oraz Malta. Luksemburg prawdopodobnie obejmuje emigrantów wewnątrz Unii Europejskiej, Litwa – emigrujących na zachód Europy po lepsze zarobki oraz Malta, w tym kraju emigranci to często migranci z Afryki podróżujący dalej, w głąb Europy. Proporcjonalny udział krajowych imigrantów (imigrantów posiadających obywatelstwo państwa członkowskiego UE, do którego migrują) w łącznej liczbie imigrantów był najwyższy w Rumunii, w Polsce, na Słowacji, w Portugalii, Bułgarii i Chorwacji, mniej zamożnych krajach Europy Wschodniej i Południowej, których mieszkańcy poszukują lepszych zarobków w Europie Zachodniej i Północnej, do których rynku pracy mają łatwy dostęp.
Poziom ten najniższy był w Luksemburgu, kraju w którym poziom życia jest bardzo wysoki, wystarczający i satysfakcjonujący dla jego mieszkańców. Imigranci do państw członkowskich UE są średnio dużo młodsi od mieszkańców już zamieszkałych w państwie docelowym, około 10 lat (mediana). Największa liczba cudzoziemców zamieszkałych w państwach członkowskich Unii mieszka w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Włoszech, Francji i Hiszpanii, największych, najbardziej ludnych państwach wspólnoty, w których łatwo o godny standard życia, pracę oraz ubezpieczenia społeczne. Najwyższy % cudzoziemców zamieszkałych w państwie to Luksemburg, państwo z dużą ilością miejsc pracy, ale niską liczbą rodzimej ludności. Najniższy % to Rumunia, jedno z najmniej zamożnych krajów Unii Europejskiej, nie mające cudzoziemcom wiele do zaoferowania pod względem ekonomicznym. Obywatele Rumunii, Polski, Włoch, Portugalii i Wielkiej Brytanii to największe grupy obywateli Unii mieszkające w innych państwach członkowskich wspólnoty. Obywatele państw z poza UE to 82 % wszystkich osób, które nabyły obywatelstwo państwa członkowskiego UE w 2017 r. Państwem członkowskim UE o najwyższym wskaźniku naturalizacji jest Szwecja, z powodu liberalnego prawa imigracyjnego oraz Rumunia, najprawdopodobniej z powodu małej ilości imigrantów przyjeżdżających do tego kraju z chęcią nabycia obywatelstwa.
Plusy i minusy:
Minusy imigracji do Unii Europejskiej:
– Przemyt
– Wzrost bezrobocia
– Wzrost wydatków państwa na cele socjalne
– Wzrost napięć między mieszkańcami rodzimymi i napływową ludnością
– Bariera językowa, obowiązek obecności tłumaczy, na przykład w urzędach
Plusy imigracji do wspólnoty:
+ Napływ taniej siły roboczej
+ Większy przyrost rzeczywisty
+ Młodsze społeczeństwo
+ Wzrost produkcji i PKB
+ Większa różnorodność kulturalna i językowa